در سال‌های اخیر، پژوهش‌های ژنتیکی و باستان‌شناسی نشان داده‌اند که نئاندرتال‌ها و انسان‌های امروزی (هومو ساپینس) نه‌تنها با یکدیگر تعامل داشته‌اند، بلکه آمیزش ژنتیکی نیز بین آن‌ها رخ داده است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که بخشی از ژنوم انسان‌های غیرآفریقایی امروزی، بین ۱ تا ۴ درصد، از نئاندرتال‌ها به ارث رسیده است.
شواهد ژنتیکی و باستان‌شناسی
تحقیقات منتشرشده در مجله Nature Human Behavior حاکی از آن است که نئاندرتال‌ها و انسان‌های نخستین در مناطقی مانند غار تینشمات در اسرائیل با یکدیگر همزیستی داشته‌اند. این دو گروه نه‌تنها در کنار هم زندگی می‌کردند، بلکه دانش، فناوری و حتی ژن‌های خود را به اشتراک می‌گذاشتند. بررسی‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که سکونتگاه‌های آن‌ها از نظر فرهنگی قابل تفکیک نبوده‌اند .
تعاملات در مناطق مختلف
شواهد ژنتیکی نشان می‌دهد که آمیزش بین نئاندرتال‌ها و انسان‌های امروزی در چندین مقطع زمانی و مکان‌های مختلف رخ داده است. به‌عنوان مثال، در رشته‌کوه زاگرس در ایران، شواهدی از آمیزش بین این دو گروه بین ۱۲۰ هزار تا ۸۰ هزار سال پیش یافت شده است.
تأثیرات ژنتیکی بر انسان‌های امروزی
برخی از ژن‌هایی که از نئاندرتال‌ها به انسان‌های امروزی منتقل شده‌اند، بر ویژگی‌هایی مانند سیستم ایمنی، رنگ پوست و حتی ساختار بینی تأثیر گذاشته‌اند. به‌عنوان مثال، ژنی مرتبط با شکل بینی از نئاندرتال‌ها به ارث رسیده است که ممکن است به سازگاری با شرایط آب و هوایی کمک کرده باشد .
این یافته‌ها نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها به‌طور کامل منقرض نشده‌اند، بلکه بخشی از میراث ژنتیکی آن‌ها در انسان‌های امروزی باقی مانده است.
بیشتر بخوانید:ایجاد پایگاه داده‌ای از نیم میلیون جهش ژنتیکی
